Een paar maanden geleden werd ‘ie door Apple geïntroduceerd. “Can’t innovate anymore, MY ASS” zei Phil Schiller er bij. En hij had gelijk, innoverend is deze machine zeker!

Een aantal nieuwe features, waaronder 6 Thunderbolt 2 poorten, 3x 4K support, gigantisch snelle processors, super DDR3 geheugen en PCI Express SSD opslag maken deze machine een eersteklas beest om op te werken. Het “thermal core” ontwerp zorgt er voor dat er nog maar 1 fan gebruikt word, welke idle nog maar 12dBA genereert. Dit zou de machine ideaal moeten maken voor studio gebruik. De huidige Mac Pro genereert met z’n 5 fans nog aardig wat achtergrond ruis.

Thunderbolt 2, niet professioneel genoeg.

Een gewaagde uitspraak voor een prachtig protocol als Thunderbolt 2, de specificaties liegen er namelijk niet om! Echter zie ik mezelf deze verbinding nog niet zo snel op professioneel gebied gebruiken, om de volgende reden. De connectoren zijn niet voorzien van een lock, iets wat naar mijn mening een grote fout is bij het ontwikkelen van dit protocol en waarbij misschien teveel aan de consumenten markt is gedacht. Vrijwel alle connectoren (op jack na) in professionele situaties zijn voorzien van een lock, om de simpele reden dat de kabel dan op z’n plaats blijft zitten. De nieuwe mac pro word geadverteerd als een machine die je makkelijk op pakt om even de connecties te veranderen, als vervolgens de helft van je connectoren er uit valt, dan word ik daar niet vrolijk van.

On the road

Volgende kritiekpuntje, ik neem onze Pro Tools set regelmatig mee om op locatie opnames te gaan maken. Dit is ontzettend makkelijk en snel, beeldscherm, toetsenbord en muis er bij, digilink kabel aansluiten en klaar om te gaan! Helaas zul je bij de nieuwe Mac Pro een shitload aan externe harde schijven moeten meenemen. Elke schijf met z’n eigen Thunderbolt en voeding aansluiting. Dit is natuurlijk vragen om problemen en ontzettend jammer.

Daarom is voor mij de vraag of de Mac Pro nog wel echt een machine is voor professionals, de rekenkracht hoeven we niet aan te twijfelen, echter het gebruiksgemak van deze machine laat wat te wensen over. Hierdoor denk ik dat Apple zich met de Mac Pro (net als met de Macbook Pro) zich meer op de consumentenmarkt is gaan richten, iets wat ik, als power user ontzettend betreur.

Op de valreep van 2013 heb ik een setje ANT W696b EQ’s gekocht. Het eerste setje voor in m’n eigen Danner rack. Het tweede setje (Neumann W492) is inmiddels ook aangekomen, maar hierover binnenkort meer.

Het Danner Systeem

Je kunt het Danner systeem eigenlijk als een soort API lunchbox systeem (bij iedereen denk ik wel bekend?) zien. Rond de jaren 70 is dit systeem uitgevonden voor het ophangen van diverse modules (EQ’s, Compressoren, Faders e.d). Het ophang systeem bestaat uit 2 maten, A1 en B1, waarbij A1 het volledige formaat is en B1 half-size, welke met een speciaal ophangbeugeltje in een A1 vak past.

Het nadeel van danner in vergelijking met het API systeem is dat de pinout van modules onderling verschillen, en dat zelfs de connectoren onderling verschillen. Dit betekend dat je van-te-voren moet bedenken op welke plek je iets gaat neerhangen. Gelukkig is de voeding van elke module wel hetzelfde (24 Volt).

ANT W696b

Maargoed, terug naar de modules. ANT W696b, ontzettend krachtige EQ’s welke bijna overal voor in te zetten zijn. Ontzettend stevig laag en prachtig (luchtig) hoog. Bediening gebeurd met getrapte knoppen (waar je echt kramp in je vingers van krijgt, Deutsche Gründlichkeit), en hierdoor makkelijk te recallen. Ook is deze EQ uitgerust met laag en hoog af filters, ook dit is op z’n Duits aangepakt. Ik vind ze zo mooi en bruikbaar, dat zodra er nog een setje beschikbaar komt, ik ze sowieso ga kopen.

Bij studiowerk komt vaak een hoop data kijken, data welke van de ene naar de andere mac moet worden overgezet of data welke moet worden meegenomen naar huis of andere (mastering) studio’s. Dit vereist klaarblijkelijk een goede USB-Stick, aangezien mijn plastic stickje het na een jaar al begaf (zowel de behuizing, als de solderingen van de aansluiting op de printplaat). Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik van degelijke spullen hou en daarom heb ik mezelf een 32GB Corsair Survivor aangeschaft. De naam zegt het al, Survivor, gemaakt dus om te overleven. Dit is ook te zien aan het feit dat je de stick na gebruik in een stevige waterdichte aluminium behuizing stopt. We zullen eens zien hoe lang deze usb stick het bij mij volhoud!